Zo’n vakantie is heerlijk eens je zinnen te verzetten en niet aan de dagelijkse beslommeringen. Op de televisie heb ik nu als achtergrond de Vlaasme televisie waarin ouders wordt uitgelegd hoe bloggen werk en hoe jongeren van deze tijd contact met elkaar maken. Eén op de twee Europese jongeren heeft een eigen blog via (o.a.) myspace of hyves. Maar ook contacten leggen via msn en andere chatkanalen.
Heerlijk ook als ik hier televisie kijk. Bij mijn ouders is de zenderindeling zoals die (al sinds jaren) voor mijn ouders logisch is. Nederland 1 tot en met 3, VRT1 en 2. Omroep Zeeland, TV Maximaal (lokale text tv) en dan RTL 4 en de rest van de commerciëlen. Het toekomstige RTL 8 (tot morgen Tien) staat ergens op kanaal 35.

Vakantie in Zeeland is alsof ik de klok jaren terug zet en weer terug ben in een ongedwongen jeugd in Zeeland. Ik schreef eerder al dat ik het boek “Zeeuws Imago” heb gekocht. Ik heb het nu bijna uit en wat ik jammer vind is dat er geen conclusie wordt getrokken. Er wordt geen grote gemene deler gevonden die dat “het Zeeuws Imago” zou moeten zijn. Maar misschien is dat ook wel niet te definieren. Hoe dan ook… voor mij is het de stilte, de rust en vooral het karakter. Het karakter van de Zeeuwen, van het landschap, de lucht en de zee. Dat is niet objectief, maar juist heel erg persoonlijk. En toch.. toch is het iets dat we als “Zeeuwen in den Vreemden” wel allemaal herkennen. Nou ja…  het is dus een feest om weer in Zeeland te zijn. Gek.. maar dat heb ik nou altijd.

Hier in het huis van mijn ouders heb ik de zorg voor de kippen en voor Poesie. Poesie is mijn poes die, ik weet niet meer hoe lang geleden, bij ons is komen wonen. Mijn kat die ik nooit naar Dronten heb willen meenemen omdat ze nu al zo’n 15 jaar het leven op onze boerderij gewend is. Dan moet je haar op haar ouderdom niet meer naar Dronten willen verhuizen. Maar wat is ze oud geworden! Kennelijk heeft ze een attack gehad; want recht lopen kan ze niet meer. Haar achterpoten willen sneller dan haar voorpoten en lopen steeds voor haar uit. Dus het is een bijzonder soort “dans” als ze voorbij komt lopen. Nou ja.. lopen? Aan de ene kant vind ik het sneu, aan de andere kant zie ik het enthousiasme waarmee ze naar me toe komt en me kopjes geeft. Ze heeft het (die indruk geeft ze toch) nog altijd naar haar zin.

Heerlijk om eens een tijdje met andere dingen bezig te zijn dan de politiek, Dronten en het nieuws.