Wellicht is dat de beste conclusie na het congres van afgelopen zaterdag, GroenLinks gaat weer doen wat in haar slogan staat: zin hebben in de toekomst. Want hoewel je de indruk zou krijgen in de dagen vooraf, was er bepaald geen crisisstemming op het congres zelf. Kunduz lag en ligt moeilijk. Maar (en nu spreek ik voor mijzelf) het overtuigende optreden van Kathalijne Buitenweg en (vooral) Ineke van Gent hebben me er toe bewogen steun te geven aan de motie die heel helder vast legt wat het congres wel en niet goed vindt, maar de missie niet te beëindigen. Het huidige mandaat blijft gehandhaafd, maar het GroenLinks congres sluit daarbij wel vier mogelijke uitbreidingen uit:

• training van grenspolitie 
• training van het middenkader 
• training van politie uit andere provincies 
• trainen van trainers

Mariko Peters vertaalde dit dat alle mogelijkheden die binnen het mandaat staan ook behouden blijven en kon er ‘op die manier wel mee leven’. Mijn advies aan de fractie zou zijn de vier genoemde punten echt met huid en haar te verdedigen, want het congres was in haar stemming hier zeer duidelijk over.

Maar wat vooral toch op viel is dat we de somberheid voorbij willen. ‘Er is leven na Kunduz’ werd meer dan eens gesteld. Dat is goed en laten we het nu weer hebben over de dingen die voor ons als GroenLinks even zo belangrijk zijn als oorlog en vrede: een groene en sociale samenleving, hier en elders in de wereld.

De opvolger van partijvoorzitter Henk Nijhof is ook verkozen en laat ik eerlijk zijn: het liefste had ik gewoon op Henk gestemd. Maar het is Heleen Weening geworden. Zij won haar verkiezing op het congres onder andere met de toezegging dat ze voorafgaande aan grote besluiten éérst een consultatie in de partij zou gaan organiseren en kreeg daarvoor (na alle gedoe rond Kunduz) veel applaus.

Ik ben buitengewoon benieuwd hoe dat vorm gaat krijgen de komende 3 jaar. Want de partijvoorzitter is de Tweede Kamerfractie niet. Het Kunduz besluit was dat wel en er was geen tijd en geen ruimte voor een partijbrede consultatie vooraf. Daarbij staat de missie in ons verkiezingsprogramma en heeft de Kamerfractie een eigen mandaat. Om maar een paar voorbeelden te noemen waarom er geen partijbrede consultatie kón worden gehouden vooraf gaande aan Kunduz. Daarmee vond ik dit een wat bijzondere belofte, maar laat ik gewoon afwachten hoe dit haar beslag krijgt. Ik wens Heleen in ieder geval heel veel succes!