Maar na deze politiek opwindende, maar voor ons als GroenLinksers door het overlijden van Cebus, ook zo treurige week wil ik graag mijn enorme waardering uitspreken voor de prudentie waarmee er met mij, met ons is om gegaan. Daar waar ik van collega’s hoorde dat ze werden ‘platgebeld’ werd ik nauwelijks gestoord. De enige verslaggever die per ongeluk belde op de dag van de uitvaart schrok zich een ongeluk en wist niet hoe snel hij weer moest ophangen.

Periode van rouw

Hoe hard en lastig dat wellicht ook is, het leven gaat -helaas zonder Cebus– ‘gewoon’ door. De periode van rouw en bezinning die we onszelf ook hadden opgelegd is na de begrafenis van gisteren voorbij. We moeten immers door.

Ook de media vinden het kennelijk weer een goed moment om te gaan bellen. Vragen belangstellend hoe het er mee gaat. Maar we gaan, zoals dat hoort bij politiek, langzaam weer over ’tot de orde van de dag’. En dat is ook goed.

Maar dat we de afgelopen dagen even werden ontzien was fijn, was heilzaam en helend. Waarvoor een oprecht ‘dankjewel’ voor de vrienden van de media. Ook dat mag wel eens gezegd worden!