Ik vond het gisteren na een dag lang congres in Utrecht wel even mooi geweest en heb met een vriendin lekker een fles wijn open getrokken en deze website gelaten voor wat ie was. Dus laat ik ongeveer als laatste in de rij van GroenLinks webloggers (Brechtje, Christiaan, Wilfred, Johanna, David en anderen) ook nog maar even een verslagje maken van het congres gisteren.
Het belangrijkste wat dit congres te doen had volgens mij was het vaststellen van de lijst voor de Eerste Kamer en het kiezen van een nieuwe Partij Bestuur. Da’s gelukt. Tof Thissen is de nieuwe lijsttrekker en Britta Bölher de nummer twee. Britta ken (nou ja, kennen is misschien wat te veel gezegd) ik nog uit mijn Greenpeace tijd toen ze bestuursvoorzitter was. Ze is iemand waar ik grote verwachtingen van heb, en ik niet allen blijkt wel uit de woorden van Kathalijne Buitenweg toen ze pleitte voor Britta: “geef me een partner in crime”. Maar daarvoor was de pers niet massaal uitgelopen. Natuurlijk ging het over “de motie van 275 “ontevreden  “GroenLinksers die twijfelden aan de koers van Halsema” zoals de pers het steeds omschrijft. Een motie waar ook mijn naam onder staat.

Nu heb ik deze motie helemaal niet ondertekend omdat ik ontevreden met de koers van Halsema ben. In tegendeel, die koers steun ik voluit. Maar het besluit van de motie (en daar gaat het uiteindelijk om) is om regionale bijeenkomsten te houden om met de leden een herpositionering van de partij en een evaluatie van de campagnes te houden. Dat lijkt me zinvol en daar kan ik mijn steun wel aan geven. Het was geenszins een motie van afkeuring of iets dergelijks richting Femke. De kritiek die er was over het niet mee onderhandelen over een nieuwe regering is door Femke helder weerlegt en geheel terecht wees ze er op dat ze dit in de partijraad van december ook al had gedaan en er daar geen behoefte was voor debat.

Maar er was  debat op het congres, zoveel is zeker. De aanval van Joost Lagendijk was steving, het antwoord van Femke ook. Helder heeft ze zijn kritiek kunnen weerleggen. Maar wat mij (en iedereen die op het congres was natuurlijk) opviel was de sneer van (net gekozen) partijvoorzitter Henk Nijhof en Femke zelf in de richting van Joost. Ik constateer met Brechtje, dat er kennelijk iets nog niet helemaal intern is uitgesproken. Of zijn het, zoals Christian zegt de contouren van een opvolgingsstrijd? Hoe dan ook, er was een langdurige staande ovatie voor Femke Halsema aan het einde van haar toespraak.