Dit lijkt een rare kop, maar het wás werkelijk fantastisch!! U vraagt zich natuurlijk af waar ik het over heb, maar dat moet ik even uitleggen. Ik was zoals ik gisteren al schreef vandaag de hele dag in Utrecht. Vanmorgen eerst op het landelijk bureau ik-weet-niet-meer-hoeveel doosjes van 1000 flyers geadresseerd en voor verzending klaar gemaakt zodat deze maandag naar de lokale afdelingen gezonden kunnen worden. Maar om 14 uur had ik een afspraak met Luuk en Mia, vrienden uit Gent. Luuk is stadsgids in Gent en Utrecht-fan. (Oei, dit vindt ‘ie vast niet leuk dat ik het zo noem). Maar hij weet over Utrecht veel te vertellen en op deze dag van Sint Maarten ging het ook helemaal over Sint Maarten. Hoogtepunt vond ik toch wel een bezoek aan de Domtoren.

Een van de grote klokken is de Martinus (Sint Maarten). Deze wordt alleen op deze dag, kerstavond en Nieuwjaar geluid en wij hadden met ons groepje van zeven mensen het voorrecht bij het luiden in de toren te mogen zijn. Daar waar het luidersgilde aan de trouwen trekt, maar ook bij de klokken zelf. Tijdens het luiden keken we er zo op neer! Wat een schitterende beleving is dat. Wat een geweld van geluid en wind als je zó hoog in de toren staat en kan uitkijken op utrecht bij nacht over een eindeloze zee aan lichtjes!
Vanavond, op de bovenste trans van de Domtoren, op 95 meter hoogte en het spelende carillon onder mij voelde ik me echt een bevoorrecht mens!