Ik ben de laatste dagen wat grieperig en heb al een aantal vergaderingen gebrost. Ook gisteravond heb ik lang zitten twijfelen of ik richting de commissie Algemene Zaken zou gaan en uiteindelijk ben is gegaan. Ik moet zeggen dat ik daar bepaald geen spijt van heb!
Op de agenda stond voor de verandering het paadje van de Rede naar de Walvisstraat naast Countus.
Victor Troisfontaine , de eigenaar van onder andere het Galjoen, (de gesloopte) De Gouden Ploeg en de delicatessenzaak naast de Bruna heeft bij de onderhandelingen om te Gouden Ploeg te verkopen ook bedongen dat hij het pad naast Countus mag kopen om te bebouwen.  Nu begint de verwarring en ik ga ook gaan poging doen het hier helemaal uit te leggen. Waarom niet? Er is geen touw aan vast te knopen. Gisteren was het een twee uur durend schitterend schouwspel van een gemeenteraad die niet op voorhand wil meewerken en wethouder De Graaf in problemen. Het punt is dat het pad moet worden ontrokken aan de openbare weg.

Het argument daarvoor is dat het als bestemming “centrumdoeleinden”  heeft en dat kan dus ook bebouwing zijn. Overigens, die bestemming ligt ook op een groot deel van De Rede en de parkeerplaatsen aan de andere kant van de weg. De bewoners van de wijk er achter en Countus die de buurman is zijn erg tegen het dicht bouwen van het pad. Behalve dat het onderdeel van de deal in Biddinghuizen is kan de raad geen zwaarwegende argumenten vinden om het pad aan de openbare weg te onttrekken, want dat is de voorwaarde, het moet een zwaarwegend argument zijn. Het college voert op dat het voornemen van Troisfontaine om te gaan bouwen al een zwaarwegend argument is en dat hij binnen 6 maanden ook met plannen en aanvagen moet komen. Anders vervalt de onttrekking weer (dat wil zeggen; de raad moet dan weer zwaar wegende argumenten gaan bedenken waarom het pad onmisbaar is en weer openbaar gemaakt moet worden). Kortom, het is een absurde situatie waarin het college er naar mijn gevoel op gokt dat Troisfontaine te laat met zijn plannen zal komen en dus het pad een pad blijft. Maar in de overeenkomst staat dat deze wordt gesloten onder voorbehoud dat de gemeenteraad het pad aan de openbare weg onttrok. Als de raad dit niet doet gaat het voor 1 euro over aan Troisfontaine en blijft het een pad. Troisfontaine vindt dat de gemeente dan haar verplichtingen niet na komt en dreigt met een rechtsgang.
Het eind van het liedje is dat het stuk zou worden terug gestuurd, maar de wethouder dat voorkwam door het zelf terug te nemen. In April komt het nu op nieuw op de agenda en voegen we weet een scène toe aan dit blijspel. Volgens mij is de kortste klap dat we als raad hier tegen zijn en het tot een rechtzaak laten komen. Dan moet Troisfontaine maar aan de rechter uitleggen dat hij te dom is om zijn eigen overeenkomt met de gemeente te begrijpen. Hij kreeg het pad immers pas voor bebouwing als de raad dat goed zou vinden en dat vindt de raad dus niet! (Hoop ik, want het CDA doet nu wel zeer kritisch; meestal gaat ze toch wel door de bocht. Maar wie weet!)