De afgelopen dagen voel ik me rijk. in de letterlijke zin omdat het geld (eindelijk weer eens) binnen stroomt en ik afgelopen week ineens € 700 op mijn rekening had staan en mijn loon van deze maand nog moet komen. Afgelopen ruim acht maanden heb ik in de bijstand gezeten en dan is € 700 euro onvoorstelbaar veel geld, zeker als je nóg eens zo’n bedrag mag verwachten! Het voelt rijk om zonder echt te hoeven nadenken in de trein naar Limburg naar Oma en Opa te kunnen stappen. Maar ook om zonder blikken of blozen weer eens een paar nieuwe overhemden te kunnen kopen. Maar nu heb ik het alleen over de materiële rijkdom. Da’s heel prettig, maar slechts één kant van de medaille. Het is kerst en da’s toch ook altijd wel een mooi moment om eens terug te kijken op het afgelopen jaar en als ik dat doe voel ik me alweer rijk. Rijk met lieve buren die altijd klaar staan, met ouders wier huis ik mocht ‘lenen’ voor vakantie aan de Zeeuwse kust toen zij op vakantie waren; collega’s van GroenLinks die meteen aanboden in te springen toen ik een (financieel) probleem met de OFW had. Maar ook vrienden die overal in het land zitten en me soms wat gaven of eens belde. Blij met grootouders die me verwennen met kerst en mijn verjaardag. Kortom, met alle mensen die dit jaar weer om mij heen stonden. Als je dan kijkt naar mensen die nu, met kerst op straat leven, of naar de voedselbank moeten om een ‘kerstpakket’ op te halen, dan ben ik het afgelopen jaar heel gemakkelijk door het ‘gedoe’ gehuppeld. Natuurlijk waren er momenten dat ik ook letterlijk geen cent meer had. Maar dan waren er altijd wel mensen op wie ik terug kon vallen. Iedereen bedankt daarvoor! Dat heeft me geleerd dat ik eigenlijk een steenrijk mens ben!