Paul Vermast en de politiek

dinsdag 25 augustus 20094 reacties

‘Meepraten over invulling van je omgeving’

Paul Vermast (© Foto: Fotostudio Wierd)De gemeenteraadsverkiezingen van 2010 werpen hun schaduw vooruit. Politieke partijen zijn achter de schermen al bezig met de voorbereidingen. Verkiezingsprogramma’s worden geschreven, kandidatenlijsten opgesteld. Deze zomer een serie waarin (relatieve) nieuwkomers in de Dronter gemeenteraad en aspirant-raadsleden spreken over het politieke vak. In deze aflevering Paul Vermast, burgerraadslid voor eenmansfractie GroenLinks.

Door Gerrit Wijnne

– Mag ik u bij deze uitroepen tot trouwste burgerraadslid van de bijna afgelopen raadsperiode?

Paul Vermast: ‘Haha. Nou, dank je wel.’

– U bent bij vrijwel elke vergadering aanwezig.

‘Ja. Het komt inderdaad zelden voor dat ik er niet ben. Het schiet niet op als je er niet bent. Je mist dan dingen.’

– Wil je alles meemaken, alles weten?

‘Ja. Ik ben natuurlijk de eerste opvolger van Cebus (Korteweg, red.). Mocht hij om wat voor reden dan ook wegvallen moet ik vol aan de bak. Dat heb je wel een beetje in je achterhoofd. Dat betekent dat je voortdurend op de hoogte moet blijven van wat er in de politiek gebeurt. Voor een burgerraadslid van een eenmansfractie geldt dat steker dan voor een fractie die uit meerdere mensen bestaat.’

– Nog even terug naar de verkiezingen. Ze verliepen dramatisch voor uw partij GroenLinks. Van de twee gemeenteraadszetels moesten jullie er inleveren.

‘Nou nou, dramatisch vind ik niet het juiste woord. De SP deed mee en die deed het landelijk heel goed. Had die niet meegedaan dan waren wij een alternatief geweest voor SP-stemmers. Daarbij hadden we bij de verkiezingen van 2002 krap twee zetels gehaald. We wisten dus dat er een kans was dat we een zetel zouden verliezen.’

– Voor u persoonlijk had dat flinke gevolgen. U stond nummer twee op de lijst. Hoe voelde u zich toen duidelijk werd dat uw partij slechts één zetel zou halen? Ik kan me niet voorstellen dat u er niet een beetje op had gerekend in de raad te komen.

‘Ik was er goed ziek van.’

– Het waren ongetwijfeld zware dagen, zo kort na de verkiezingen.

‘Dat viel wel mee hoor. Op de avond zelf was het even slikken en de dag erna ook, maar daarna was ik – met de fractie – vooral bezig hoe we het als eenmansfractie zouden gaan doen.

– Maar leuk was het voor jou persoonlijk niet, lijkt me zo.

‘Natuurlijk niet. Maar zo is het politiek spel. Bij de volgende verkiezingen kan het zomaar weer anders zijn. Het lastige is dat lokaal “landelijk” wordt gestemd. Over het algemeen stemmen mensen lokaal wat ze voor de Tweede Kamerverkiezingen ook stemmen. Ook al doe je waanzinnig je best en haal je waanzinnige resultaten, je merkt er relatief weinig van als de landelijke trend tegenzit. Dan speelt ook nog eens mee dat wat in de krant en op tv wordt weergegeven van een politiek debat een sterk gefilterd beeld is.’

– Is dat niet frusterend?

‘Dat weet ik niet. Het is gewoon een feit dat het zo werkt in de politiek. Er zijn tientallen redenen waardoor je politiek gefrustreerd kunt raken. Ik bedoel, je bent de kleinste oppositiepartij. Maar als je gefrustreerd raakt moet je er mee stoppen. Dan is het niet gezond meer.’

– Waar komt de interesse voor politiek vandaan?

‘Ik denk deels uit m’n opvoeding. Ik ben al sinds m’n dertiende vrijwilliger van Greenpeace. M’n ouders waren in de jaren tachtig anti-kernwapendemonstranten. Maatschappellijke betrokkenheid is me met de paplepel ingegoten. Op een gegeven moment werd m’n contract bij Greenpeace niet verlengd en toen heb ik GroenLinks hier in Dronten gebeld met de vraag of ze iets voor me hadden. Voor ik het wist zat ik in het bestuur en was ik burgerraadslid.’

– Wilde u altijd al politicus worden?

‘Nee, ik heb heel lang niet de ambitie gehad de politiek in te gaan. Ik zat aan de andere kant, de beïnvloeding van de politiek.’

– Waneer is de omslag gekomen?

‘Nadat ik bij Greenpeace vertrok ben ik mezelf gaan afvragen wat ik nu verder zou willen. Ik bedoel, het werk dat ik het leukste werk vond had ik al gedaan. Ik was campagnemedewerker bij Greenpeace. Doorlopend zat je in het middelpunt van de actie. Zo voerde je actie tegen het ontbreken van een milieuminister in het kabinet Balkenende 1, zo zat je bij blokkades van houtschepen. Toen bleek dat ik niet snel bij Greenpeace kon terugkomen had ik al zoveel van de politiek gezien dat ik dat erg leuk vond. Het was de periode net na de moord op Pim Fortyun. De kogel kwam van links, zeiden ze. We zaten in het verdachtenbankje. Wacht even, dacht ik. Dit zal me niet gebeuren. Ik was al tien jaar lid van GroenLinks, maar was nooit actief geweest. Ik vond het tijd worden dat dat nu maar eens moest gebeuren.’

– Hoe kijkt u terug op de afgelopen vier jaar?

‘Het was hard werken, terwijl je er relatief weinig voor terug kreeg. Sowieso is de waardering van burgers over het algemeen laag. Je wordt gezien als zakkenvuller, zelfs als burgerraadslid.’

– Maar die krijgt toch geen vergoeding?

‘Dat klopt. Maar als mensen horen dat je “iets” in de politiek doet, denken mensen al snel dat je er iets mee verdient. Dus ben je een zakkenvuller. Het tegendeel is waar. Het is hard werken, voor ons nog harder dan voor een grotere fractie.’

– Heeft u het gevoel als burgerraadslid iets te hebben bijgedragen?

‘Ik denk dat ik wel serieus wordt genomen, maar dat zal niet voor alle burgerraadsleden gelden.’

– Hoe komt dat?

‘Hoe je het ook wendt of keert, feit blijft dat je geen raadslid bent en dus geen beslissingen neemt. Dat is zo erg nog niet. Dat zijn de regels van het spel, daar moet je niet over zeuren. Op bepaalde momenten heb ik er wel moeite mee. Bijvoorbeeld als de kerstpakketten worden uitgedeeld. Raadsleden krijgen die wel, burgerraadsleden niet. Of de kaartjes voor Thomasvaer en Pieternel worden uitgedeeld. Raadsleden krijgen die wel, burgerraadsleden niet. Als je als gemeente je mond vol hebt over vrijwilligerswerk en je gaat zo om met de politieke vrijwilligers, spreekt daar niet heel veel waardering uit. En het gaat me helemaal niet om een kerstpakket hoor, het gaat om het gebaar.’

– Hoe groot is die ambitie om raadslid te worden?

‘We gaan gewoon voor een tweede zetel.’

– En die is dan voor jou? Ben je bij de verkiezingen de tweede man op de lijst van GroenLinks?

‘Dat weet ik niet, daar ga ik niet over. Maar ik ben beschikbaar, als je dat bedoelt.’

– Waarom is politiek leuk?

‘Je kunt concreet meepraten over de invulling van je eigen omgeving. je bent weliswaar een klein onderdeel van het systeem maar toch… Als je door De Meerpaal loopt, denk je toch: “Ik heb er een bijdrage aan geleverd dat-ie er staat zoals ie er staat.” Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld het winkelcentrum of het stationsgebied wat ontwikkeld gaat worden. Daarover meepraten en daar invloed op uitoefenen is bijzonder interessant. Er voor kunnen zorgen dat mensen het goed hebben, dat tarieven van sportverenigingen niet de pan uitrijzen, dat ook mensen met een uitkering ook goed kunnen leven, dat maakt politiek boeiend.’

Bron: FlevoPost 25 augustus 2009
© copyright foto: Fotostudio Wierd

4 Reacties

  1. Frank Pels

    Mooi artikel….

    – En die is dan voor jou? Ben je bij de verkiezingen de tweede man op de lijst van GroenLinks?

    ‘Dat weet ik niet, daar ga ik niet over. Maar ik ben beschikbaar, als je dat bedoelt.’

    Tsja… misschien zetten de leden je wel op de eerste plek (om maar eens een mogelijkheid te noemen). Ik zou het je in elk geval best gunnen.

  2. Paul Vermast

    Dank!

    De optie die jij noemt behoort ook tot de mogelijkheden, ja 😉

  3. evelien van raalte

    een goed (leuk persoonlijk) artikel is het geworden in de FLevopost
    Ook je nabeschouwing op de weblog vind ik prima.
    En natuurlijk alvast succes gewenst met de verkiezingen

  4. Paul Vermast

    Dank! 🙂

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Paul Vermast was van augustus 2003 tot september 2022 (burger)raadslid  voor GroenLinks in de gemeenteraad van Dronten. Daarnaast was hij fractievoorzitter en plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad. Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer in 2017 stond hij voor GroenLinks op plaats 38.