Deze dagen vieren we Pasen, voor Christenen het belangrijkste religieuze feest van het jaar. Een verhaal van lijden, sterven en wederopstanding. In tijden van Corona krijgt zo’n verhaal -of je nu religieus bent of niet- een andere lading en betekenis. Daarom, voor het eerst, een Paasoverweging.

Vastenperiode

46 dagen geleden was het carnaval. Werd er uitbundig feest gevierd in een wereld die we nu nauwelijks nog herkennen. Onbezorgde vrolijkheid zonder het bewustzijn dat het virus juist daar en op dat moment om zich heen greep. Het carnaval leidt in de katholieke traditie de vastenperiode in. Een tijd van ‘bezinning en solidariteit met anderen’ zo valt te lezen op de website van de ‘Vastenactie’. Een periode ook waarin je -aldus dezelfde website- onder andere het volgende probeert te bereiken:

De vastenperiode, een tijd van bezinning en solidariteit met anderen.

– een betere omgang met jezelf;
– een betere omgang met medemensen;
– een betere omgang met het milieu en de gehele wereld.

Terugkijkend moet je constateren dat het carnaval dit jaar inderdaad de inleiding was naar een niet-religieuze vastenperiode van ongekende omvang. Die van een wereldwijde pandemie en ‘intelligente lockdown’ voor ons land.

We moeten binnen blijven en het samen en met onszelf zien te rooien. We zetten acties op voor buren, vrienden en onbekenden. Om elkaar een hart onder de riem te steken en te steunen. En het bijeffect is dat de lucht schoner is dan decennia lang het geval was. Het is stiller, je hoort weer vogels en het voorjaar knalt uit de knoppen. Onwillekeurig zie je de elementen van de religieuze vastenperiode langs komen.

Lijdenstijd

Onmiskenbaar doemt inmiddels het beeld op dat deze vastenperiode door het Corona virus langer gaat duren dan de traditionele 40 dagen. De premier waarschuwt dat we onze ‘1,5 meter-samenleving’ als ‘het nieuwe normaal’ moeten gaan beschouwen. De lijdenstijd, zoals de periode voor Pasen in katholieke kringen wordt genoemd, is voor niet voorbij.

Want in bepaalde delen van de economie is de bedrijvigheid volkomen stilgevallen. Zeker in dit Paasweekend waarin traditioneel de seizoensstart van de horeca en recreatie plaatsvind. Ondernemers die jaarlijks duimen voor mooi weer. Maar de zon dit jaar met lede ogen hoog aan de hemel zullen zien staan.

Het verhaal van hoop kan houvast bieden in deze tijd

Het Paasverhaal is een verhaal van hoop. En of je nu gelooft of niet, het verhaal van hoop kan houvast bieden in deze tijd. Want we weten niet hoe lang het nog duren gaat, we weten niet hoevelen er nog ziek zullen worden, zullen te komen overlijden. We houden ons hart vast, want al lijkt de storm wat te luwen, ze is nog zeker niet gaan liggen.

Wederopstanding

Toch biedt Pasen het verhaal van een wederopstanding. De doden zullen helaas niet meer tot leven komen. Met dat verdriet moet nabestaanden leren leven. Maar als samenleving, als economie, als land mogen we uitkijken naar een wederopstanding. Als we de intelligente uitweg kunnen gaan bewandelen vanuit onze intelligente lockdown. Wanneer dat moment zal komen weten we nog niet. Maar dát het zal komen staat vast! Dat geeft hoop en houvast. 

Al gaat dat ook nog wel even duren vrees ik. Maar ik spreek de hoop uit dat we deze gedwongen vastenperiode zullen gebruiken voor een bezinning. Op onszelf, op elkaar en op onze omgeving. We worden op indringende wijze teruggeworpen op onszelf en ervaren meer dan ooit wat we écht van waarde vinden.