Paul in het kort:

Naam: Paul (Louis Anne) Vermast

Woonplaats: Dronten

Relatie: Getrouwd met Anna

Functie: Fractievoorzitter GroenLinks en plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad in Dronten. (Burger)raadslid sinds 2003. 

Nevenfunctie: Voorzitter Flevo-Scouts 

Eigenaar: Buro Vermast 

Opleiding: Biologisch-dynamische landbouw, fruitteelt, Warmonderhof 

Studie: Bestuurskunde, sinds 2020

Hobby’s: Wandelen en fotograferen

Sinds 22 september 2022 ben ik geen raadslid meer in Dronten.
De informatie op deze website wordt vanaf die datum niet meer bijgewerkt.

Paul in het kort:

Paul Vermast

Naam: Paul (Louis Anne) Vermast

Woonplaats: Dronten

Relatie: Getrouwd met Anna

Functie: Fractievoorzitter GroenLinks en plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad in Dronten. (Burger)raadslid sinds 2003. 

Nevenfunctie: Voorzitter Flevo-Scouts 

Eigenaar: Buro Vermast 

Opleiding: Biologisch-dynamische landbouw, fruitteelt, Warmonderhof 

Studie: Bestuurskunde, sinds 2020

Hobby’s: Wandelen en fotograferen

In gesprek met Paul, wie ben je en wat beweegt je?

“Als raadslid wil ik de verantwoordelijkheid nemen bij te dragen aan het geluk van onze inwoners. Dat klinkt misschien een beetje zweverig, maar dat is het bepaald niet. Als je bij ieder besluit jezelf afvraagt hoe dit bijdraagt aan het geluk van onze inwoners -dus aan een eerlijker, menselijke en duurzame samenleving- kom je tot andere afwegingen en betere besluiten. “

Vertel eens, wie is de lijsttrekker van GroenLinks Dronten?

“Als ik mijzelf moet typeren noem ik me een in Limburg geboren Zeeuw die al 25 jaar Drontenaar is. Ik kwam hier in 1996 als student aan de Warmonderhof en ben niet meer weg gegaan.”

Je had in Dronten je plek gevonden!

“Nou, niet meteen als ik eerlijk ben. Na mijn opleiding ging ik werken op de campagne afdeling bij Greenpeace in Amsterdam. Maar ik ben een kind van het platteland. In mijn pubertijd woonde ik op een boerderij in Zeeland aan de voet van de duinen en ook op Warmonderhof woon je in het buitengebied. Ik vond het al wennen hoeveel buren in had toen ik in De Boeg ging wonen. Amsterdam zag ik dus écht niet zitten. Daarom bleef ik lekker in Dronten hangen.”

Uiteindelijk toch je draai gevonden in Dronten

“Ja! Dat blijkt wel. Toen mijn klus bij Greenpeace stopte wilde ik maatschappelijk actief blijven en melde ik mijzelf bij de lokale GroenLinks afdeling. Of ze wellicht iemand zochten voor een klusje of zo. Binnen een half jaar was ik vice-voorzitter van het bestuur en burgerraadslid in de fractie.”

“Dat was in een politiek spannende tijd. De Meerpaal werd verbouwd en ook het Winkelhart van Dronten werd vernieuwd en fors uitgebreid. Politiek geen kleine onderwerpen die ook in de samenleving veel losmaakte. Zeker de Meerpaal. Die besluitvorming was spannend en moeilijk. Want naast het gebouw fuseerden ook verschillende organisaties in wat we toen De Nieuwe Meerpaal noemden.”

“Die besluiten maken het gebouw en de organisatie zoals we die nu kennen. En dat maakt echt uit in hoe je naar de Meerpaal moet kijken. Het zijn politieke besluiten geweest om culturele, sociale en commerciële functies in één organisatie onder te brengen in een toch wat onhandig gebouw met zo’n enorm binnenplein.”

“Daardoor zijn we nu jaarlijks dik 3 miljoen subsidie aan de Meerpaal kwijt. Dat ruim 2 miljoen daarvan alleen al de kosten voor het gebouw zijn plaatst dat enorme bedrag wel in perspectief. Want voor dat ene miljoen doen ze waanzinnig veel! Sociaal werk, buurtwerk, jongerenwerk, ouderenwerk, de Meerpaal Academie, het exploiteren van een theater en bioscoop. Ook biedt het serviceplein onderdak aan tal van organisaties samen met de bibliotheek. En dan heb ik het niet eens gehad over wat ze doen in Biddinghuizen en Swifterbant!”

“Op de Meerpaal moeten we als samenleving trots zijn en hen  koesteren. Dus dit verhaal moet dan wél vertelt blijven worden. Want maar al te snel wordt er in tijden van bezuiniging politiek gedacht dat het wel een beetje minder kan met die dure subsidie. Dat zou het domste zijn dat de raad ooit zou besluiten. Maar dan moet je wél weten waar je het over hebt!”

Wil je beweren dat de raad niet weet waar ze het over heeft?

“Nee…” Lachend: “Want dan heb ik het ook over mijzelf natuurlijk.”

“Maar zonder gekheid: historisch besef in een gemeenteraad is wel belangrijk. Als ik na de verkiezingen aan mijn vierde termijn mag beginnen is er nog één andere collega in de raad die de afgelopen 12 jaar ook raadslid was. Dan wordt het collectief geheugen wel dun. En dat is wel belangrijk om de dingen in perspectief te kunnen zien.”

Je begint dus aan je vierde termijn. Ook na 12 jaar heb je daar nog zin in dus?

“Voordat ik gemeenteraadslid werd was ik ook nog 6 jaar commissielid. Dus ik loop hier al 18 jaar in de gemeentepolitiek rond. Maar ondanks dat heb ik er inderdaad nog zin in. Hoewel ik daar ook over getwijfeld heb me opnieuw kandidaat te stellen.”

Waarom?

“Omdat 18 jaar lang is. We hadden binnen GroenLinks ooit in de reglementen staan dat je maximaal drie termijnen achter elkaar gemeenteraadslid mocht zijn. Hoewel dat is losgelaten waren er best goede redenen voor te vinden. Want in het politiek bestuur is het goed als er regelmatig nieuwe mensen komen. Voor de frisse ideeën, om te voorkomen dat je vervalt in gewoonten.”

”Maar ook omdat het ongezond is te lang een bepaalde vorm van ‘macht’ te hebben. Als raadslid stelt dat natuurlijk niet zo veel voor. Want je bent in onze gemeente slechts één van de 27 raadsleden. Dus van macht kun je niet echt spreken. Toch zit je wel op een positie waarin je dingen aan de orde kun stellen of zelf initiatieven kunt nemen die voor anderen niet vanzelfsprekend zijn. Het mag nooit een vanzelfsprekendheid zijn dat je op zo’n plek zit. Of dat jouw partij wel deel zal uitmaken van de meerderheid. Dat is voor iedereen ongezond. Dus ook voor mij en daarom heb ik er echt wel even over getwijfeld.” 

Toch wil je opnieuw de raad in

“Ik heb me inderdaad opnieuw verkiesbaar gesteld. Want de komende periode wordt cruciaal voor onze gemeente. Er staan ons gigantische uitdagingen te wachten. Niet alleen de groei waarover wordt gesproken; maar ook het verduurzamen van de bestaande woningvoorraad heeft voor iedereen gevolgen. We komen daarmee echt achter de voordeur van mensen.  Als we besluiten dat een wijk van het gas af moet dwing je mensen tot het maken van kosten. We moeten dus manieren vinden om te garanderen dat iedereen daaraan mee kan doen en we inwoners niet in de ellende storten.”  

“Financieel wordt het spannen voor de gemeente, want hoe komen we bijvoorbeeld uit de corona pandemie? Wat betekent dat voor onze lokale winkelstand, horeca en andere ondernemers? Hoe zorgen we er voor dat leerachterstanden weer worden weggewerkt, er aandacht blijft voor de eenzaamheid die we nu overal om ons heen zien? Niet alleen bij ouderen, maar breed in de samenleving. Hoe zorgen we dat onze sportieve en culturele instellingen overeind blijven als cement in de samenleving? Kunnen we garanderen dat onze dorpen fijne plekken blijven om te wonen? Zonder laagvliegroutes naar Lelystad Airport, enorme datacenters die ons landschap om zeep helpen en enorm veel energie vragen?” 

Hoe ga je dat aanpakken?

“Als GroenLinks hebben we daar ideeën over en ik heb de ambitie om daarin verantwoordelijkheid te nemen. We hebben visie en lef om echte keuzes te maken. Keuzes voor de lange termijn die verder reiken dan de komende vier jaar. Dat is de afgelopen jaren veel te weinig gedaan.”

”In Swifterbant praten we al eindeloos lang over een nieuw MFC en extra woningbouw. Maar -behalve tot frustratie- heeft het nog tot niets concreet geleidt. De Havenkade in Dronten is een van de mooiste plekken in het dorp en daar worden saaie woningen en een flat gebouwd. Net als langs De Noord. Deze periode heb ik daar hard voor gevochten om die plannen iets beter te maken. Maar helaas kijkt de meerderheid van de raad naar de korte termijn en het snelle geld.”

“Een stedenbouwkundige zei me een paar jaar geleden: ‘bouwen is een culturele daad’. Dat vond ik mooi. Want met gebouwen bepaal je de indentiteit van een plaats. Waarom gaan we graag naar dorpen of steden? Los van een aantrekkelijk aanbod aan winkels en voorzieningen, is dat vanwege de sfeer of uitstraling van een plaats. Historische binnensteden vinden we vaak gezellig. Rotterdam is wereldlijk en modern.”

“Ik zou willen dat wij durven te kiezen voor een eigen identiteit. En die verschilt dan natuurlijk ook nog per dorp in onze gemeente. Daarover wil ik het gesprek aan met de samenleving. En dat gesprek moeten we gaan voeren voordat we hard gaan goeien en opnieuw meer van hetzelfde gaan neerzetten. Want inwoners die trots zijn op hun woonplaats zijn gelukkige inwoners en daarvoor doen we het.” 

“Geluk is ook mee kunnen doen in de samenleving. Een baan hebben en en huis kunnen vinden. Rond kunnen komen als je om de een of andere reden niet kunt werken en ook dan nog geld hebben om aan de samenleving mee te kunnen doen. Af en toe eens naar de Meerpaal te kunnen of gewoon uit eten. Het is lang niet voor iedereen zo vanzelfsprekend als dat het voor heel velen van ons lijkt. Daarvan moet je jezelf altijd goed bewust blijven.” 

Werken aan geluk, ambities en verantwoordelijkheid willen neen; het zijn grote woorden voor een partij met slechts twee zetels

“Politiek is een ideeën strijd. Het gaat in de gemeenteraad te vaak -en ook door mij hoor- over een procentje meer of minder gemeentebelasting of intern politiek gedoe. Waarvan de meeste inwoners zich afvragen waar alle ophef nu eigenlijk over gaat. We praten over van alles in de raad, maar aan het grote debat over waar we met onze gemeente heen willen, wat voor een samenleving we voorstaan en hoe we daar willen komen; daar gaat het  wat mij betreft veel te weinig over. Als fractie agenderen wij dit regelmatig door het te hebben over het geluk van onze inwoners.”

“Dat is overigens niet hetzelfde als alle inwoners gelukkig maken. Want politiek is het maken van keuzes en die maken nu eenmaal niet iedereen gelukkig. Als voorbeeld: niemand vind het leuk om meer belasting te gaan betalen. Maar dat we daardoor de die bibliotheek, de Meerpaal, zwembaden en sportfaciliteiten open kunnen houden draagt bewijsbaar bij aan het geluk van onze inwoners.”

“Dat betekent ook iets voor ons als gemeenteraad. We zullen moeten professionaliseren. Ons takenpakket wordt groter als gemeente. Dus ook de verantwoordelijkheid van de raad wordt groter én ingewikkelder. We moeten dan ook het lef hebben om in onszelf als gemeentebestuur de investeren.”

“In de afgelopen periode heb ik die verantwoordelijkheid opgepakt. Als plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad ben ik samen met twee collega’s ook functioneel werkgever van de griffie die onze raad ondersteund. We hebben de griffie helemaal vernieuwd en uitgebreid. Procedures worden tegen het licht gehouden en we experimenteren met andere werkwijzen waardoor inwoners ook echt mogen meepraten met de raad in een zo vroeg mogelijk stadium.”

“Op voorstel van GroenLinks kwam er bijvoorbeeld ook geld voor maatschappelijke initiatieven die door de samenleving werden aangedragen. Organisatorisch moeten we als raad daarin nog veel leren, maar we doen het wel!”

“Zeker deze raadsperiode heb ik persoonlijk vaak verantwoordelijkheid genomen, zeker als fractievoorzitter van een kleine fractie. Ik was de voorzitter van de vertrouwenscommissie die de voordracht voorbereide om burgemeester Jean Paul Gebben te benoemen. Ik ben de plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad en moest lastige raadsvergaderingen, zoals de renovatie van het gemeentehuis, in goede banen leiden terwijl ikzelf tégen het voorstel stemde. Als werkgever van de griffie waren er momenten dat ik me echt met de dagelijkse gang van zaken moet bemoeien om de politiek bestuurlijke processen op de goede manier doorgang te laten vinden.”

“Ik snapte de afgelopen vier jaar naar voren waar anderen dat niet deden of zelfs een stap achteruit zetten. Dat was vaak intern in het gemeentehuis gericht. Maar noodzakelijk om met elkaar verder te kunnen komen.”

Wat wil je bereiken de komende jaren?

“We zijn opnieuw bereid om verantwoordelijkheid te nemen. Want ik doe dat natuurlijk niet alleen. Ook de afgelopen jaren kon dat alleen dankzij mijn fantastische fractie! Danieke van Baal in het bijzonder die op cruciale momenten, zoals de besluitvorming over het gemeentehuis, mijn rol moet overnemen als ik -in dat geval bijvoorbeeld- als plaatsvervangend voorzitter van de raad mijn taak te vervullen had. Zeker als kleine fractie vraag je veel van je collega die ook nog eens nieuw was aan het begin van deze periode.”

“Maar ondanks dat haalde ze mooie en concrete resultaten binnen. Zoals het vergroenen van de schoolpleinen en de invoering van de ja-ja-sticker die zal worden ingevoerd.”

“Als fractie waren we effectief en wisten we concrete successen te boeken. Dat smaak naar meer. Dus hebben we een verkiezingsplan vol plannen en gelukspunten waarop we extra willen gaan inzetten.”

“Maar zijn we ook bereid om in het dagelijks bestuur verantwoordelijkheid te nemen. Als ik mensen op straat spreek vinden ze vaak dat het allemaal anders moet. Dat er meer ambitie vanuit het gemeentehuis moet komen. Meer daadkracht en meer durf.”

“Mijn advies aan deze mensen is dan altijd: stem eens anders dan je tot nu toe hebt gedaan. Bij voorbeeld op GroenLinks. Want aan daadkracht, durf en ambitie hebben we geen gebrek en dat zou ik ook graag als wethouder aan de dag willen leggen.”