Daags na de verkiezingen voor de Tweede Kamer heb ik een naamswijziging bepleit voor GroenLinks. Mijn voorstel is om het links te laten vervallen en verder door te gaan als ‘Groen’. Daarbij had ik een aantal argumenten waarvan er één was dat onze linkse vrienden van SP en PvdA bepaald conservatiever zijn dan wij en ik me daarbij niet thuis voel.

Amsterdams gemeenteraadslid Femke Roosma maakt in een artikel op de website van ons wetenschappelijk bureau De Helling daarvan vakkundig gehakt. Het beschermen van natuur is niet progressief, links, rechts of conservatief. Groen is het natuurlijk wel!

Roosma roept op tot een kapitalistisch kritische houding die als fundament voor GroenLinks zou moeten dienen en staaft dat met een aantal opvattingen waarmee ik het alleen maar eens kan zijn.

Waar volgens mij de kern van het betoog zit is in de oude campagne slogan die Femke op enig moment aanhaalt: ‘knokken voor wat kwetsbaar is’. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen bediende ik mijzelf ook van deze slogan omdat ik er van overtuigd ben dat dit in de kern is waar het om draait in onze GroenLinkse politiek.

Opkomen voor dat wat niet voor zichzelf kan zorgen, niet in staat is om zich te verdedigen, bescherming nodig heeft of domweg geen stem heeft om zich te laten horen. Dan heb je het natuurlijk over natuur en milieu, over mensen die niet meekomen op de arbeidsmarkt, over zieken, mensen met een beperking of mensen die zorg nodig hebben. Dat gaat het om internationale solidariteit, over ontwikkelingshulp en over de economie. Zowel de economie van ontwikkelingslanden, als die in Griekenland en die binnen onze Nederlandse polder.

Als dat dan links moet zijn, sja; dan ben ik door de bocht en ben ik heel erg voor dit ‘Nieuwe Links’. Maar volgens mij is deze opsomming van GroenLinkse waarden kenmerkend voor de meeste Europese zusterpartijen van de European Greens. Heel Groen dus.

Als je kijkt naar de ‘groene beweging’ streeft deze altijd naar een ecologisch evenwicht. Maar daar komt in één adem onmiddellijk ook een sociaal en economisch evenwicht achteraan. En een streven om daar internationaal solidair mee om te gaan. Kortom: het is een politiek die ten voeten uit het groene ideaal in zich draagt en daarom uitstekend ‘GROEN’ genoemd zou kunnen worden omdat de linkse waarden daarvan een integraal onderdeel uit maken!

Dus sluit ik me aan bij het pleidooi van Femke Roosma, al hou ik mijn pleidooi voor een nieuwe naam onverkort overeind.