Het CDA heeft een manifest over duurzaamheid gepresenteerd en ik heb het vluchtig door gelezen. Natuurlijk had ik al gehoord dat het meest duurzame van het plan is het radioactief afval dat door het openhouden van Borssele en het mogelijk zelfs bij bouwen van nieuwe centrales wordt geproduceerd. He is maar hoe je duurzaamheid interpreteert.

Maar ik kreeg pas echt buikpijn van het lachen toen ik het laatste punt van het eerste hoofdstuk zag: "Vanwege het grote belang dat het CDA hecht aan rentmeesterschap en duurzame ontwikkeling, dient er van af 2007 een minister voor Milieubeleid te komen met coördinerende bevoegdheden op het terrein van duurzame ontwikkeling".
Dit zegt de partij die zelf in het eerste kabinet Balkenende de milieuminister degradeerde tot staatssecretaris. In die tijd ben ik nog betrokken geweest bij Greenpeace acties waarbij "de milieuminister" zich meldde bij de Koningin en later in de Tweede Kamer.

Toen was het allemaal niet nodig en nu heeft ook het CDA het licht gezien, een milieuminister die alle duurzame dingetjes mag gaan doen. Maar duurzaamheid volgens het CDA is dus kernenergie leert mij dit manifest. Dus ik moet me nog maar afvragen of ik hier wel blij mee moet zijn; zo'n CDA minister voor duurzame kernenergie.
Blij wordt ik wel van de peiling van Maurice de Hond dat ongeveer 63% van de Nederlanders is uitgekeken op dit kabinet. Goede reden lijkt me om als kabinet een (zoals Balkenende dat zou noemen) nieuw mandaat van de kiezers te vragen. Wegwezen dus en nieuwe verkiezingen. Als deze 63% dan een andere keuze maakt, een keuze voor milieuvriendelijke en verantwoorde duurzame ontwikkeling, een keuze voor vrijzinnigheid, solidariteit en een nieuwe "Linkse Lente" in plaats van een "Rechtse Winter"; dan stemt zij dus niet op CDA, VVD, LPF en Wilders, maar wat traditioneel "Links" wordt genoemd. Groen Links dus.