{mosimage}Zojuist heb ik het Meerpaalrapport gelezen, of zoals het officieel heet: “second opinion met betrekking tot verschil van mening over Subsidiering De Meerpaal”.
Zonder dat ik het wil bagatelliseren ben ik er allemaal niet zo van geschrokken, iedereen die het ‘dossier Meerpaal’ al een aantal jaar volgt weet dat er een hoop zaken mis zijn gegaan. Dat de gemeente (weer eens) voor snel geld ging om de eigen financiële problemen op te lossen en de Meerpaal daarom vlug vlug op eigen benen heeft gezet (verkocht dus). De gemeente stelt zich te strak op en de Meerpaal moet meer als ondernemer gaan denken. Daarbij valt er wat creatiever met de kosten om te gaan binnen de Meerpaal-organisatie, wat commercieler te denken en wordt er erg voorzichtig begroot. Welnu; daar kan ik niet boos om worden.
Dat de persoonlijke verhoudingen onder druk zijn komen te staan is niet verrassend. Dat gebeurde ook tussen gemeenteraad en College toen de raad onder hoge druk door de bocht moest met de verkoop in december 2004. De gemeente heeft ook een hoop boter op haar hoofd gehad in die tijd. Daarnaast toont het rapport in heldere bewoordingen aan dat het opzetten van een organisatie zoals de Meerpaal een bijzonder moeilijke klus is gezien de door de gemeente bedachte fusie tussen culturele en welzijnsinstellingen. Het is dus niet verwonderlijk dat dit met vallen en opstaan gebeurd.
Volgens mij moet de gemeente en de directie van de Meerpaal eens een avond met een goed glas wijn om tafel gaan zitten. Even de ingenomen posities overboord zetten en ‘blanco’ naar dit rapport willen kijken. Volgens mij zijn de verschillen dan helemaal niet zo groot en valt het “probleem” snel te verhelpen. Want het is nu wel makkelijk wijzen naar de Meerpaal-directie door de gemeente, maar laten we niet vergeten wie dit project zo bedacht heeft. De oplossingsrichtingen worden gegeven, aan de slag dus!
0 reacties