Ik heb even gewacht om eens te zien hoe de sfeer op de planeet veranderd. Want toen dinsdag de (voorlopige) uitslag van de verkiezingen voor de Eerste Kamer bekend werd bleek er in Holland nogal wat aan de hand.
In Noord-Holland had ‘iemand’ vijf partijen aankeruist en het leek er op dat dit GroenLinks haar 5 zetel kostte. Achteraf blijkt dat niet zo te zijn. Maar het feit dat de persoon in kwestie dat niet meteen (binnen de fractie) toegaf maakt het zorgelijk. Inmiddels weten we dat het Cheryl Braam is die “wegens persoonlijke omstandigheden in paniek raakte en toen op alles heeft gestemd”. Even los van deze ‘omstandigheden’ kun je jezelf afvragen of deze omstandigheden die kennelijk zo belemmerend zijn niet ook reden geven tot terugtreden. Ook dat hier grappen over worden gemaakt vind ik niet zo erg. Niet leuk voor Cheryl, maar daarom niet minder grappig. Ook ik heb geroepen “ophoepelen”. Daar blijf ik achter staan omdat ik dat zei op basis van de informatie dat iemand die zichzelf niet bekend wilde maken bewust zo heeft gestemd. Nu blijkt het alsnog een “oer stomme fout”. Dat is dan weer zo onvoorstelbaar dat het weer een reden zou kunnen zijn om terug te treden zoals ik hierboven al schrijf. Want de sfeer van ‘met de mantel der liefde’ bedekken en doen of er niets is gebeurd bevalt me niet zo. Maar dat is aan Noord-Holland, daar moeten we ons verder niet (meer) mee bemoeien.

Zuid-Holland vind ik echt wat anders. Ik hou domweg overeind dat ze een dikke middelvinger hebben gemaakt in de richting van het congres. Als je het niet eens bent met de partijkoers is dat best. Maar heb het daar over op de daarvoor geschikte momen zoals het congres, interne discussies en je partijraadsleden. Want hadden de Zuid-Hollanders met hun partijraadsleden gesproken hadden ze kunnen weten dat er een hoop onvrede is over de verkiezingsprocedures en dat deze eens tegen het licht worden gehouden en bekeken hoe ze te veranderen. Het ‘signaal’ was dus niet nodig. Graag citteer ik in dit verband ook het webslog van partijvoorzitter Henk Nijhof:

“Het partijbestuur bepaalt voor een belangrijk deel de samenstelling van de kandidatencommissie en dit waarborgt geen eerlijke verkiezing. [aldus Zuid-Holland -pv] Hier staat mijn verstand dus echt bij stil. Ik zou het me niet hoeven aantrekken, want de commissie is nog samengesteld door het voormalige bestuur, toen ik daar nog geen deel van uitmaakte. Maar ik trek het me wel aan, want er liggen vreemde mechanismen ten grondslag aan deze vooronderstelling.
Vanwaar dat wantrouwen? Het voltallige partijcongres kiest een bestuur, Dat bestuur krijgt daarmee het vertrouwen om in het belang van de partij een aantal zaken in een beperkte tijd (nu 3 jaar) uit te voeren. Één van die taken is het samenstellen van een kandidatencommissie. Dat doen besturen nauwgezet. Waarom denkt de fractie van Zuid Holland toch, dat partijleden opeens onbetrouwbare achterkamertjes politici worden, als ze in het bestuur worden gekozen??”

Dat is volgens mij precies de spijker op de kop. Dit mechanisme zie je ook bij “Kritisch GroenLinks” en delen van de partijraad. Het blijft wonderlijk…