{mosimage}Al weken wordt het nieuws beheerst door de oorlog van Israël. Oorlog met de Palestijnen en oorlog in Libanon. Ik merk dat het me boos maakt met welk “gemak” Israël een buurland binnenvalt en daar alles kort en klein slaat en bombardeert. De wereld kijkt toe maar doet eigenlijk niets. Dat was wel anders dan bij Irak en Koeweit of in Kosovo. Daar greep de internationale gemeenschap keihard in, Amerika voorop. Nu kan je dat allemaal niet vergelijken, maar ik vind dat er wel sprake is van Israëlische agressie. Versta me goed, Hesbolla en Hamas zijn terroristische organisaties en daartegen moet worden opgetreden. Maar wel door de overheden van Libanon en de Palestijnen. Nu wordt dit moeilijk als Israël steeds maar weer alle infrastructuur van de kaart veegt, of zoals in de bezette gebieden gebeurd dat de politiebureaus worden beschoten na een aanslag. Dat zorgt er wel voor dat de overheid niet tegen de terroristen kan optreden.

Nu is dit geen conflict van de goeden tegen de slechten, maar het geweld dat Israël in staat is op te roepen en ook steeds oproept wekt wel agressie op. Tegen terroristen moet men hard optreden, maar als aan de gewone (kans arme) burgers hulp en perspectief zou worden geboden, juist ook door Israël, zou dat de voedingsboden voor het terrorisme op den duur laten verdwijnen. Maar ik vrees dat het nog een lange weg is voordat alle partijen dit inzien.