{mosimage}Afgelopen twee dagen was in er even tussenuit. Vorige week heb ik achter mijzelf aangehold om de campagne verder vorm te geven en nu was het even mooi geweest. Ik viel zaterdag eigenlijk al om van de slaap toe ik ‘s morgens mijn bed uit kwam. Maar ik moest naar Limburg, opa jarig en daar wil ik niet wegblijven als daar geen dwingende reden voor is. Met muziek op mijn kop (ik ben erg blij met mijn MP3 speler) ben ik voor het eerst van mijn leven in de verkeerde trein gestapt en stond even later op Amsterdam Centraal in plaats van Duivendrecht. Vandaar rechtstreeks naar Sittard om over te stappen. Op weg naar mijn geboortegrond, Zuid-Limburg. Bij Roermond heb je een heel mooi stukje landschap waar de stad op de heuvel is gebouwd en uitkijkt over een dal met boomgaarden, meanderende riviertjes en weilanden. Aan de rand van de stad staat een katholieke kerk die ik inschat als een kloosterkerk. Mijn hart maakte een sprongetje van herkenning toen ik vandaag terug naar Dronten reisde en dit beeld zag.

Het was schitterend weer toen ik vertrok uit Heerlen. Door het raam zag ik een landschap aan me voorbij trekken dat me als altijd vertrouwd voorkomt. Het zelfde gevoel van vertrouwdheid dat ik voel in Vlaanderen, de rommeligheid van het landschap, de chaotische huizenbouw, op iedere hoek een kruisbeeld, kerken, kastelen en kloosters.
Het katholieke leven waar ik me bij op mijn gemak voel. Afgelopen zomer was ik “terug” in Santiago de Compostela. In de kathedralen en Romaanse kerkjes op De Camino, de weg naar Santiago de Compostela. {mosimage}Het is als thuiskomen voor me. Kennelijk verloochend je achtergrond zich toch niet. Al zal ik altijd beweren dat ik een Zeeuw ben, me een Zeeuw voel. 
Vanuit Limburg reden we in Weert de winter binnen. De Rechtse Winter die ons landelijke verkiezingsthema is?
Zo mijmerend in de trein dacht ik aan de verkiezingen die voor de deur staan. Het verhaal dat wij als GroenLinks over het voetlicht proberen te brengen, namelijk dat kiezen voor een ander gemeentebestuur zal leiden tot andere keuzen.
Zouden wij de fouten die dit College steeds maar weer op elkaar stapelde de afgelopen jaren niet door ons zijn gemaakt? Zeer waarschijnlijk niet. Maar het zou wel met een andere inslag gebeuren, met oog voor de “zachte waarden” van de samenleving. Met oog voor wat kwetsbaar is en zichzelf moeilijk of niet kan verdedigen. Dus de natuur, de zieken, de werkelozen, de kans armen, het onderwijs waarin een kind zichzelf kan zijn, kunst en cultuur, de bibliotheken, sport en recreatie en ontspanning. Met aandacht voor de behoeften van jongeren, ouderen en minderheden. Dat is een andere en naar ik meen betere insteek als de doctrine van Dronten. Groeien, groter, meer, visie, strategie, begrotingsdiscipline,  bezuinigen en reguleren zoals er nu naar alles wordt gekeken. Wat kost het en vooral wat brengt het op.
We hebben een goed verhaal, een verhaal met gevoel en mededogen, een verhaal waarin we naast mensen en niet boven mensen willen staan, een verhaal over een open en ontspannen samenleven waar het goed toeven is in Welzijn in rust ruimte en groen, ons verkiezingsthema.

Al deze dingen overliep ik in mijn hoofd in de uren durende treinreis van Heerlen naar Dronten en toen ik thuis uit de bus stapte wist ik het. De campagne is begonnen en ik heb er zin in om mensen te vertellen dat we goede ideeën hebben om het nóg leuker wonen te maken in Biddinghuizen, Dronten, Swifterbant en ons enorme buitengebied!