Jorritsma Bouw heeft een rechtzaak gewonnen tegen de gemeente Almere over de bouw van een aantal huizen en de aanbestding moet daardoor over meldt Omroep Flevoland vandaag. Ik fronste mijn wenbrauwen al toen ik hoorde van de rechtzaak omdat ik het nog al een rare vertoning vindt. Want eigenlijk is het meneer Jorritsma Bouw die tegen Burgemeester mevrouw Jorritsma een gerechtelijke procedure heeft gestart en dus gewonnen. Natuurlijk ligt het niet zo zwart – wit als dat ik het nu zeg, maar het roept wel de schein op. Ik vraag me af of dit nu wel zuiver is als je naar de integriteit kijkt. Laat ik vooropstellen dat ik niet twijfel aan de integriteit van mevrouw Jorritsma en haar man, maar als ik in hun plaats de afweging zou moeten maken zou ik nooit gaan bouwen in de stad waar mijn vrouw burgemeester is. Of omgekeerd, stel ik zou een vrouw/vriendin hebben die directeur van een bouwbedrijf is en ik zou burgemeester zijn (da’s allemaal wel erg hypothetisch, maar toch) zou ik haar met klem vragen met haar onderneming niet in mijn gemeente te bouwen. Dan loopt je misschien wel een paar opdrachen (en dus geld) mis, maar je voorkomt élke schein van tegengestelde belangen.

Voor een politicus is dat iets wat je jezelf steeds moet voorhouden: is wat ik doe integer, heb ik tegengestelde belangen. En als je daar twijfel bij hebt; niet doen! Ik maak zelf als (simpel) burgerraadslid in Dronten meerdere malen per week de afweging of ik iets doe of dat ik iets (op deze website) zeg of juist niet omdat het verkeerd uitgelegd zou kúnnen worden.

Want overbruggen van de kloof tussen “burger en politiek” begint bij integriteit. Zolang mensen nog denken dat “de hoge heren hun zakken zitten te vullen” (even een zijsprong: dat is ook best bijzonder als je zoiets gezegd krijgt terwijl je in de bijstanmd zit. Iets wat mij vorig jaar meer dan ééns is overkomen) kun je nooit niet scherp genoeg zijn op je integriteit.