Vrijheid eerlijk delen heb ik gisteren uitgelezen en eigenlijk ben ik er allemaal niet zo van geschrokken en begrijp niet zo heel goed wat alle commotie binnen GroenLinks nu heeft veroorzaakt. Ja; natuurlijk,er staat in dat het ontslagrecht flexibeler wordt en mensen dus makkelijker onslagen kunnen worden. Maar daaraan wordt wel een pakket van randvoorwaarden gesteld die, als je alles bij elkaar optelt, er voor zorgt dat het toch niet nadeling voor mensen uitpakt. Ik werk in de re-integratie en zie dagelijks om mij heen hoe mensen vast lopen in de bureaucartie van het CWI, UWV  en de gemeenten. Hoe mensen nauwelijks gestimuleerd worden weer actief te worden maar gestraft als je ee klein beetje werk gevonden hebt. Hoe het georganiseerd wantrouwen van de uitkerende organisaties alle lust tot het vinden van werk bij je weg slaan. Want voor deze clubs staat één ding vast, je fraudeert tot je het tegendeel hebt bewezen. Nee, doe mij dan maar de voorstellen uit Vrijheid eerlijk delen, doe mij dan maar een participatiecontract waarmee mensen moeten participeren en de dwang van de arbeidsmarkt niet heiligmakend is, maar alle inzet leid tot mee doen, zelf ontplooïng en volwaardig deel zijn van de smamenleving. Als dit de koesr van GroenLinks is voel ik me daar erg bij thuis. Vandaag in de zon, het beginselprogramma uit 1992.