‘De kloof’ tussen politiek en burger heb ik altijd een beetje een rare discussie gevonden. Die kloof is er natuurlijk omdat politici zijn aangesteld om te regeren en de politieke werkelijkheid soms een heel andere kan zijn dan de publieke werkelijkheid. Ik vraag me af of dit altijd zo erg is omdat het politieke proces nou eenmaal een eigen dynamiek kent.

Maar gisteren bekroop ook mij het gevoel dat ik zelfs de politieke werkelijkheid niet meer uitleggen kan en ‘de politiek’ niet betrouwbaar blijkt te zijn. Nou roep ik altijd dat ‘de politiek’ ook niet bestaat en ook in deze is dat het geval. De onbetrouwbaarheid zit bij ons kabinet en de PvdA, ChristenUnie en het CDA.

Kabinet en coalitie lopen weg voor de verantwoordelijkheid die men staatsrechtelijk heeft in het geval van Irak en het onderzoek van de commissie Davids. Het kabinet erkent dat de Kamer onvoldoende is ingelicht, informatie gekleurd was en “met de kennis van nu een adequater volkenrechterlijk mandaat” beter zou zijn geweest. Maar dat iedereen vanuit zijn of haar eigen herinnering op de zaken kan terugkijken. Wat is dat? Vanuit de eigen herinnering op de zaken terugkijken?

Deze premier en de kamerleden van de coalitie lopen weg voor hun verantwoordelijkheid. Alles wat in de brief van het kabinet wordt erkend betekent in normale politieke verhoudingen een ‘doodzonde’ te zijn en daaruit is dan slechts een consequentie te trekken: aftreden.

Deze premier heeft nog geen kabinet naar de eindstreep weten te brengen. Zijn eerste viel na 86 dagen omdat hij de kikkers van de LPF niet in de kruiwagen wist te houden. Het tweede viel na 3 jaar over minister Verdonk en werd gelijmd tot het derde door oud-premier Lubbers en zat enkel de tijd van Balkenende II uit. Nu moet kosten wat kost het vierde kabinet in het zadel worden gehouden terwijl de premier zelf politieke doodzonden heeft begaan op een dossier van oorlog en internationaal recht. Als dat geen reden is om op te stappen wat is dat dan nog wel?

Hoe geloofwaardig ben je als ChristenUnie met christelijke normen en waarden als je de premier laat zitten die met ons land een illegale oorlog in ging? Wat moet je denken van een Partij van de Arbeid die onze jongens en meiden opnieuw naar de slagvelden in Uruzgan wil sturen om daar aan “wederopbouw en training” te doen als ze deze premier die de Kamer zo voorloog laat zitten?

Ik geloof ze niet meer: de mooie praatjes van Bos, Hamer en Samsom. Het brave gestamel van Rouvoet en Van Middelkoop lijk haast schijnheilig.

Met oorlog en vrede speel je geen smerig politiek spel om meerderheden en macht. Als er fouten zijn gemaakt leg je verantwoording af en neem je verantwoordelijkheid. Dan verdien je respect. Deze vertoning is slecht voor Nederland, slecht voor de democratie, slecht voor de vrede en slecht voor de politiek.