Beste dief,

Vanavond hebt je, vlak voordat ik naar de fractievergadering wilde gaan, een goeie slag geslagen. Zo voor het grijpen en niet op slot stond mijn fiets daar natuurlijk net op jou te wachten! Wat ben ik ook een “sukkel”, dat ik boven achter de computer zat terwijl beneden mijn fiets in de tuin en de achterdeur vanwege het mooie weer wagenwijd open stonden zul je wel hebben gedacht. Je wordt bedankt beste dief! Nu moet ik iedere dag zo’n 6 kilometer gaan lopen naar mijn werk en terug, ander vervoer heb ik immers niet. Maar ja; het is goed voor de lijn zullen we dan maar zeggen?

De deur staat nu weer wagenwijd open hoor. En ik zal dat blijven doen! Want in een samenleving met mensen als jij, beste dief, wil ik niet leven. Ik weiger me gek te laten maken en mijzelf achter sloten en rolluiken terug te trekken omdat jij jouw handen niet thuis kan houden. Ik wil me veilig voelen in mijn eigen huis en tuin en niet als ik naar boven ga het ‘fort’ te sluiten. Ik weiger mijn leven aan te passen aan jou beste dief!

Ik heb nog wel één verzoek: zorg er een beetje goed voor zoals ik deed. Ik heb er pas 3000 km mee gefietst en bracht ‘m iedere juni naar de fietsenmaker voor een beurt. Wil je ook een beetje lief zijn voor het blauwe olifantje dat aan de sleutel zit? Hij mist al een pootje, dus was al een beetje zielig. Ik wens je veel plezier van mijn fiets, hoop dat je er lekker op rijd en je er geen ongelukken mee hebt. Ik? Ach ja, ik ga wel lopen, want geld voor een nieuwe fiets, dat heb ik niet.

ps. je mag mijn fiets natuurlijk ook gewoon terug zetten… Dat zou ik dan wel weer erg waarderen!