Die vraag stelde ik me toen in net in de bus stapte op weg naar Dronten. Hoe vind ik dat anderen zich moeten gedragen en hoe verhoud zich dat tot mijn eigen gedrag? De reden dat me dat afvroeg wat mijn irritatie over luidde muziek van een paar opgeschoten tieners achter in de bus. In bepaalde kringen van de jeugd is het vrij normaal om hardop naar muziek te luisteren. Daar waar ik met regelmaat controleer of mijn koptelefoon niet te hard staat is er kennelijk geen enkele schroom muziek op een telefoon af te spelen zodat iedereen daarvan kan meegenieten. Helaas voor mij is het zelden mijn soort muziek. 

Mij stoorde de muziek, maar net als de rest van de bus (waaronder een collega raadslid) trek ik mijn mond niet open of de muziek uit mag.  Waarom niet vraag ik mijzelf af. Maar een echt antwoord heb ik niet. Omdat ik geen gezeik of een grote mond wil. Maar het is natuurlijk maar de vraag of ik die wel zou krijgen. Dus ik baseer me al op een vooroordeel dat ik een grote mond zal gaan krijgen.

Ondertussen knipte ik een kaartje van een tas die ik vlak voor het instappen kocht en duw dat zonder verder nadenken tussen het klaptafeltje en de rugleuning van de stoel voor me. Nee, zelf ben ik dus ook al geen lichtend voorbeeld blijkbaar. Voorzichtig vis ik het kaartje weer tussen de stoelen uit en steek het in mijn zak. Beetje goede voorbeeld geven. Niet dat iemand het heeft gezien hoor. Maar toch, hopen dat het werkt.