Deze week een column van Kees Bakker in de FlevoPost (helaas niet online) over het onderzoek naar de bodemvervuiling bij FlevOnice. De strekking van het stukje is dat ‘de politiek’ de messen nog maar even niet moet slijpen en het onderzoek eerst even moet afwachten. De vraag die zich onmiddellijk bij mij opdrong is of dit niet een gevalletje ‘pot verwijt de ketel’ is.

Zelf heb ik nog geen van mijn collega’s grote politieke woorden horen spreken en zelf heb ik dat bij mijn weten ook niet gedaan. Glycol is een goedje dat niet meteen gevaar op levert voor de volksgezondheid, dus reden voor paniek is er niet. Dat neemt niet weg dat we zijn geschrokken van de vervuiling en dan met name de hoeveelheid van het goedje dat is weggelopen.

Mijn collega’s en ikzelf hebben er vooral op aangedrongen dat er snel een onderzoek komt naar de aard en de omvang van de vervuiling. Ik vind dat daarmee haast moet worden gemaakt en dat daarmee te lang (lijkt) te zijn gewacht. Daarbij ben ik van mening dat het principe dat ‘de vervuiler betaald’ in deze ook letterlijk mag worden genomen. Als dat niet gaat heeft de gemeente een zorg plicht.

Met de terugkomst van burgemeester De Jonge na zijn vakantie kijkt het college deze zaak voortvarend aan te pakken en hopen we nu snel op een onderzoeksrapport van het bodemonderzoek. Daarna valt er echt pas iets zinnigs te zeggen en moet er gekeken worden of er wellicht in de handhaving, vergunningverlening of anders sinds fouten zijn gemaakt bij de gemeente. Maar geslepen messen zijn er in politiek opzicht volgens mij nog niet. Hoewel dat eerder bij de media wel het geval lijkt.