Henk Tiesinga

Er is een zomer hype opgedoken in Flevoland, want ‘diepgravend’ speurwerk van Omroep Flevoland heeft opgeleverd dat de Dijkgraaf van ons waterschap Zuiderzeeland, Henk Tiesinga, ook technisch voorzitter was van de Windkoepel die in de Noordoostpolder het omstreden windmolenpark bij Urk wil neerzetten. Het windpark waarvoor het waterschap waarvan de dijkgraaf ‘de baas’ is een vergunning af moet geven. Sja… dat is natuurlijk vragen om gedonder in de komkommertijd. Dus de Flevolandse media zitten er (terecht naar mijn mening) boven op en de PVV eist inmiddels het vertrek van de dijkgraaf. Maar nu heeft de Commissaris van de Koningin, Leen Verbeek, zich in de strijd gemengd en neemt het op voor de dijkgraaf.

“Dat de dijkgraaf dit werk ging doen en, naar mijn oordeel, gedurende deze tijd met aantoonbare kwaliteit heeft uitgevoerd hebben wij allemaal kunnen volgen. Dijkgraaf Tiesinga is een integer man die dit proces op een professionele wijze heeft ingericht een waar nodig aangestuurd” schrijft de commissaris.

Om daaraan toe te voegen: “Zowel bij aanvang, als gedurende deze tijd heeft niemand aanleiding gezien zijn rol of positie ter discussie te stellen, daar is ook geen reden voor geweest. Alle betrokkenen hebben geweten hoe e.e.a. is en was georganiseerd en het is gênant te zien hoe ‘ verbaasd ‘ wordt ‘ontdekt’ dat de dijkgraaf deze rol heeft vervuld.

Het is goed als bestuurders in belangrijke posities hun kennis, ervaring en deskundigheid ter beschikking stellen in maatschappelijke nevenfuncties. Dit toont hun maatschappelijke betrokkenheid en toont een verantwoordelijkheidsbesef die eerder waardering dan beschimping verdient.”

Volgens mij maakt de commissaris echter één hele grote denkfout. In het openbaar bestuur diens je ten alle tijden ‘de schijn’ van tegengestelde belangen te vermijden. Dat betekend dat je als volksvertegenwoordiger geen besluiten neemt waarbij je belangen hebt (bijvoorbeeld over zwembaden als je bestuurslid bent van de zwemvereniging). Voor politieke bestuurders geldt dit misschien nog wel meer.

Verbeek heeft gelijk als hij stelt dat het goed is dat ‘bestuurders in belangrijke posities hun kennis, ervaring en deskundigheid ter beschikking stellen in maatschappelijke nevenfuncties’. Maar ik zou daar wel één ding aan willen toevoegen: buiten het gebied waar je bestuurlijk verantwoordelijk voor bent! Want je kan nog zo integer zijn, als je de schijn tegen je in het harnas jaagt ben je publiekelijk allang verloren en beschadigd. Ook al wist iedereen er van, vond iedereen het goed en heeft de dijkgraaf prima werk geleverd (dat kan ik niet beoordelen, maar de commissaris kennelijk wel), dan nog moet je ten koste van bijna alles voorkomen dat je de schijn tegen krijgt en had dit dus niet zo gemoeten.

Over ‘de schijn’ gesproken; misschien had ik als commissaris ook nog eens wat langer nagedacht over dat blog. Want het heeft er alle schijn van dat de ene bestuurder de andere gaat zitten ‘dekken’. Dat lijkt weer op vriendjespolitiek. Dat is het vast niet, maar ja… je moet de schijn nu eenmaal vermijden hè?