De laatste dagen ontstaat er steeds meer commentaar over de invloed van de koningin op de formatie. Want met haar keuzes zou zij de politiek beïnvloeden en haar mening opleggen. Hoe wel haar invloed natuurlijk niet te ontkennen valt heb ik daar eigenlijk niet zo veel moeite mee. Afwijkend van het GroenLinks standpunt ben ik niet zo tegen het koningshuis omdat ik de stabiliteit wel kan waarderen.

Want de meest stabiele factor in de politiek de laatste 30 jaar is de koningin en die rol neemt ze volgens mij bijzonder serieus waarbij -voor zover je dat als eenvoudig burger kan volgen- ze sterk let op haar onafhankelijkheid. Daarbij is de ruimte die de koningin neemt slechts de ruimte die ze van de politiek krijgt. Daar waar de politici onmachtig blijven om tot een regering te komen komt de nadruk op het staatshoofd te liggen (of dat nu een koning(in) of president is).

Als het dan politiek lastig is heeft het wel mijn voorkeur dat er iemand met veel ervaring aan zet is. Dat is nu de koningin. Ze heeft als staatshoofd de tot dan toe ergste economische crisis van de jaren ’80 van de vorige eeuw meegemaakt en dat helpt misschien nu ook. Heeft vaker rare formaties meegemaakt (2002 met de LPF) en dus daarom misschien een goed zicht op de koers die gevaren zou kunnen worden. Maar als de heren en dames fractievoorzitters vinden dat het anders moet, gaat het anders. Want de politiek beslist en niet de koningin. Daarmee is de feitelijke macht van de koningin minimaal en is het dus aan Haagse politici of zij zich door de koningin laten voorschrijven wat er gebeuren moet of zelf het heft in handen nemen. Dat laatste gebeurd nu niet erg in mijn indruk en dan ben ik eigenlijk wel blij met een koningin.