Ach, ach ach, wat was ie boos gisteravond; fractievoorzitter Jan de Graaf van het CDA is kennelijk nogal gefrustreerd en moest dat even afreageren. Dan is het gemakkelijk om als voorzitter van de grootste fractie de kleinste even de oren te wassen. De GroenLinks fractie had bij monde van ons raadslid Cebus Korteweg gevonden dat CDA-wethouder Langeweg de gemeenteraad een non-besluit voorlegde. Er werd namelijk besloten, op het gevoelige onderwerp van de collectieve ziektekostenverzekering, om niets te doen. Dat is in de ogen van GroenLinks dwaas, besluiten om iets niet te doen. Immers, als je dat besluit niet neemt, doe je wat je besluit: niets! Maar ja het was ook moeilijk. Raadslid Langeweg waste vorig jaar toenmalig wethouder Stegeman grondig de oren toen die niets deed op dit punt (en het onvoldoende had onderzocht) en nu moest het inmiddels wethouder geworden oud-raadslid Langeweg de raad gaan vertellen dat hij niets gaat doen omdat we het niet kunnen betalen!

Heel bijzonder allemaal natuurlijk, zeker omdat alle gemeenten in de omgeving dat wel kunnen. Maar kennelijk ging het lampje bij de CDA-voorzitter toen even uit. Fel verweet hij GroenLinks dat we ambtenaren aan vielen en als we een besluit moesten nemen dat we niet wilde nemen we de zaal maar moesten verlaten. Daarbij was Cebus ook nog eens veel te lang aan het woord, dus als dat allemaal zo door ging; tsja hij deed het natuurlijk liever niet; dan moesten we maar spreektijd per fractiegrote gaan invoeren. En dat kan je als grootste makkelijk zeggen tegen de kleinste. De frustratie bij het CDA werd alleen nog maar groter toen ze aan het einde van de avond met een motie kwamen die door de PvdA werd betiteld als “vijgenbladmotie, een schaamlap”. Het CDA wilde de wethouder een zak geld mee geven om verder te onderzoeken of er iets nodig is voor de minima. Niemand steunde het CDA in deze motie en het zal voor het eerst in zeer lange tijd zijn dat een CDA-motie unaniem (met uitzondering van de indiener natuurlijk) werd verworpen. Ze waren boos, onze CDA-ertjes, zó boos zelfs dat geen van hen bij de nazit nog iets bleef drinken en ze massaal naar De Rede van Dronten trokken. De grootste in getal, maar te klein om een verlies te kunnen nemen. Jammer hoor.