De Belgisch-Limburgse gouverneur Steve Stevaert pleite gisteren voor één grote Limburgse provincie. Hij wil niet meer spreken over Belgisch- en Nederlands-Limburg maar over Oost-Limburg en West-Limburg.
Tsja.. dan ben ik dus ineens een geboren Oost-Limburger… Het kan vreemd lopen in een leven 🙂
Opmerkelijk is dat ook de gouveneur van Nederlands-Limburg (Limburg is de énige provincie waar de Commisaris van de Koningin Gouveneur heet) dit pleidooi steund! De samenwerking moet niet alleen op cultureel gebied de band versterken. Het is de bedoeling dat ook op economisch, medisch, toeristisch, verkeerstechnisch, werkgelegenheids- en op onderwijsniveau de banden worden aangehaald.
Volgens mij is het best slim om grensoverschrijdende samenwerking aan te gaan als regio’s. Neem nu als voorbeeld Zeeuws-Vlaanderen: als je goed naar de landkaart kijkt zie je dat dit stuk nergens aan Nederland ‘vast zit’ (of het moet al via de tunnel zijn). Samenwerking met Vlaanderen is dan zeer voor de hand liggend omdat de ‘binding met Nederland overal door water begrensd wordt’. Samenwerking in de Limburgen is ook voor de handliggend. Het voordeel is dat de eerste drie coupletten van het volkslied alvast hetzelfde zijn.
Overigens de Limburgse Gouverneurs pleitte alleen voor een nauwere samenwerking tussen de beide Limburgen; van een staatkundig samengaan is geen sprake.
De Waddeneilanden zitten ook niet vast aan Nederland. Wat doen we daarmee?
Ja goed punt Michel, maar het grote verschil is dat de eilanden eilanden zijn en Zeeuws-Vlaanderen geheel (voor zo ver niet begrensd door water) aan Vlaanderen. Daar zit mijn punt 😉