Belastinggeld is geld dat verplicht aan de overheid moet worden afgedragen en daarmee van de overheid (en dus ons allemaal) wordt. De aanleiding om een reclamebelasting in te stellen voor het Winkelhart was dat er steeds minder winkeliers lid waren van de winkeliersvereniging en dat ze moeite hadden nog evenementen te organiseren.

Ook zat er een vorm van onrechtvaardigheid in dat slechts een deel van de winkeliers (via de vereniging) betaalde voor evenementen terwijl wel alle winkeliers daarvan profijt hadden. Op hetzelfde moment wilde de gemeenteraad meer ‘reuring op het plein’ en werd er gedacht aan het instellen van een fonds voor evenementen.

Ondernemers Evenementen

In overleg met de winkeliers is toen gekomen tot een nieuwe stichting Ondernemers Evenementen die zorg zou gaan dragen voor evenementen op het plein en in het Winkelhart. Omdat hiervan een algemeen belang uitgaat voor het centrum, maar een direct belang voor winkeliers is ervoor gekozen een reclame belasting in te stellen die zou dienen als subsidie voor het fonds.

We zijn intussen twee jaar verder en ik stel nu voorzichtig vast dat ik nog niet veel heb gezien van DOES. Er zijn (voor mij als gewone consument) nauwelijks meer activiteiten waarneembaar dan voorheen en al helemaal niet op het plein. Wél zie ik dat DOES actief aan het lobbyen is en er een ‘centrummanager’ is aangetrokken.

Wat ik mij bij het bericht over de LIDL afvraag is waarom DOES zich hier zo actief mee bemoeit. Want de winkeliersvereniging zou blijven bestaan en doorgaan met belangenbehartiging zo is mij verzekerd toen we de reclamebelasting invoerden. Dus dan zou ik berichten verwachten van Winkeliersvereniging Suydersee. Maar die hoor ik dan weer niet.

Incassobureau

De vraag die ik me vervolgens stel is of dat nou de bedoeling was toen we de reclamebelasting instelden voor een Stichting Ondernemers Evenementen. En of de subsidie die ze daarvoor krijgen wordt ingezet op de manier die we voor ogen hebben.

Daarover zouden we het moeten kunnen hebben bij de begroting. Want als geld door de overheid wordt gevorderd is het belastinggeld. Dat mag niet zomaar en slechts onder voorwaarden. Als er een belasting is ingesteld wordt het geld dat ermee wordt binnen gehaald gemeenschapsgeld. Geld van ons allemaal. Meer smaken dan dat zijn er niet.

Dat het een sigaar uit eigen doos van de ondernemers is gaat daarmee eenvoudigweg niet meer op. Het is overigens ook al geen garantie dat DOES namens alle ondernemers spreekt, zoals Bakker verondersteld. Ze kunnen er immers geen lid van worden of een lidmaatschap opzeggen als ze het ermee oneens zijn.

Wat we als gemeente sowieso niet zijn is het ‘incassobureau’ van de winkeliersvereniging die haar ledenaantal ziet/zag dalen. Want als dat de achterliggende gedachte is bij het college, winkeliers en DOES moesten we de belasting met ingang van 1 januari 2018 onmiddellijk afschaffen. Daarvoor is het belastinginstrument van de overheid niet bedoeld en als het wel op die manier zou worden ingezet is er pas echt sprake van een ‘gotspe’.

Zeurpiet

Ik begrijp het wel, als je principieel vast houdt aan de afspraken zoals we deze in dit land met elkaar hebben gemaakt; bijvoorbeeld over cameratoezicht of belastinginning, ben je natuurlijk al snel een impopulaire zeurpiet.

Maar als we als gemeentelijke overheid ons al niet meer houden aan de afspraken en wetgeving, hoe kunnen we dit dan van onze inwoners verwachten? Dus dan ben ik volgens de ‘columnisten’ en ‘journalisten’ van onze lokale media maar een zeurpiet.

Als er regels en afspraken zijn moeten we ons daar domweg aan houden en als ik daar vragen bij heb is het mijn taak als gemeenteraadslid om dat bespreekbaar te maken. Als er dan een goede toelichting volgt is de kous snel af. Maar als dat niet zo is… dan moet er dus iets veranderen. Niet omdat ik dat zo graag wil, maar omdat we het met elkaar zo hebben afgesproken!