Vorige week was in het nieuws dat medewerkers van de sociale dienst onvoldoende beschermd zijn tegen agressie van cliënten van die sociale dienst. Bij deze berichtgeving werd er gesproken over wat te doen in technische aard om de veiligheid te verbeteren en hoe op te treden tegen mensen die agressief worden. Wat ik in deze berichtgeving miste was wat de sociale dienst kan doen om agressie te voorkomen. De reden dat ik een week na dato nog eens een keer over dit onderwerp begin is dat ik vanmorgen, nog vroeg, een behoorlijke agressie voelde opkomen tegen de afdeling sociale zaken van de gemeente Dronten. Nu ligt het bepaald niet in mijn aard om agressief te worden en toch voelde ik het in mijn lichaam tintelen van woede. Dat moet ik even uitleggen natuurlijk. Zonder in de details te vervallen is mijn situatie dat ik vorig jaar de pech had dat, redelijk onverwachts, mijn contract niet werd verlengd. Via een traject van WW kom je dan uiteindelijk in de bijstand, bij de gemeente dus. Nog los van dat dit financieel niet erg aantrekkelijk is, vond ik dat als politicus in Dronten bijzonder onaangenaam. Maar nu wil ik er tóch iets over zeggen. Zelfs uit oogpunt van integriteit vind ik dit wel kunnen.

Het geval is dat ik voor de maand augustus tot half september een leuke klus had gevonden en dus geen bijstand hoefde. Daarna zou er iets op stapel staan, maar dat ketste af. Op de gemeentelijke betaaldag, de 10e van deze maand was ik vol verwachting én overtuiging dat de nog openstaande uitkering van half september en oktober zouden worden uitbetaald. Helaas bleek dat een misrekening. Na contact met de gemeente moest ik een week later maar eens langs komen. Ja; er was een en ander misgegaan en mijn uitkering was geblokkeerd sinds augustus. Natuurlijk had ik in die tussentijd wel alles aangeleverd, maar ja; ik stond dan ook boven aan het lijstje om weer eens gebeld te worden, maar ik was de gemeente inmiddels voor. Er was bij sociale zaken wat mis gegaan en het had anders gemoeten en “de fout ligt geheel bij ons. Excuus daarvoor”. Wie ben ik om dit dan niet te aanvaarden? Dat was nu bijna 3 weken terug. In dat gesprek heb ik aangegeven dat ik toch wel op dit geld zit te wachten immers de huur en andere vaste lasten gaan gewoon door en met OFW heb ik al een ruzie die me geld gaat kosten vrees ik. Dat was niet gebeurd als de gemeente gewoon haar werk had gedaan. Maar dit terzijde. Begin vorige week had ik nog letterlijk € 14,- om de week mee door te komen. Da’s nog altijd 3 euro meer dan de asielzoekers in onze noodopvang, dus wat zeur ik? Maar ondanks dat ik stevig griep had ben ik zo’n beetje iedere dag in de telefoon gekropen om te vragen hoe het er voor stond. En wéér wilde de gemeente aanvullende informatie die men 3 weken geleden ook had kunnen krijgen als er om was gevraagd. Maar ik geef niets als je niet zegt dat je iets wil hebben. Ik ben immers niet helderziend! Maar goed, donderdag was het hoge woord er uit, vrijdag, uiterlijk zaterdag zou alles in kannen en kruiken zijn. Dat mocht ook wel, want de huur had ik voor vrijdag moeten betalen en dat zou dus al niet meer lukken. Godzijdank heb ik dan mensen in mijn omgeving die dan wel even willen “inspringen” (veel dank daarvoor!!). Inmiddels was het dus weekend. Mijn € 14,= waren nu echt wel op. Maar helaas op zaterdag geen geld, op zondag ook niet, maar dat was ook niet meer de verwachting. Als ik dan vanmorgen om 7 uur kijk of het binnen is en er staat nog steeds niets op!

Moraal van dit verhaal? Agressie bij een sociale dienst, agressie in het algemeen, is niet goed en daartegen moet worden opgetreden! Maar ook de sociale diensten moeten de hand in eigen boezem steken en mensen fatsoenlijk, adequaat en respectvol behandelen. Als medewerker van de sociale dienst mag je misschien wel lekker slapen omdat op het einde van iedere maand (en da’s niet op de 10e van de vólgende maand) je loon wordt gestort, je mag nooit vergeten dat dit voor de cliënten waarmee je werkt heel anders is. Geen eten kunnen kopen, en daar gaat het hier letterlijk om, is een aantasting in je eerste levensbehoeften die enorme agressie oproept, zelfs bij mij. Zeker als dit komt door een blunderende gemeente (en dat heeft de gemeente dan weer zelf toegegeven)!

PS. Om dit verhaal toch nog hoopvol af te sluiten; inmiddels heb ik werk gevonden en ben en goeie anderhalve week aan het werk. Daar heeft bijna een week griep niet aan bijgedragen, maar toch. Dus en gedoe met de gemeente ‘lost zich vanzelf op’. Maar daar koop ik letterlijk en figuurlijk vandaag niets voor.

Update (10 uur)

Navraag bij de gemeente leverde op dat er “kennelijk iets mis is gegaan”. Je komt vandaag weer op de rol dus dan heb je het woensdag of donderdag! Dit was het moment dat ik dus, tegen mijn voornemen in wél boos werd. Op mijn aandringen dat er toch echt vandaag iets moest gebeuren werd ik net terug gebeld dat het telefonisch wordt over gemaakt en aan het einde van de middag op mijn rekening staat. Toch fijn dat ik vanavond weer eten kan!

Update 2 (15 uur)

Jammer maar helaas, een nieuwe server en alles loopt in de soep. Vanmiddag werd ik gebeld en “ik schaam me de ogen uit mijn hoofd” jammer maar helaas, de toegezegde uitbetaling per telefoon kon niet door gaan. Dus morgen en uiterlijk woensdag zal er nu worden uitbetaald. “Het spijt me verschrikkelijk”. Dus ik blijf nog even rustig hongerlijden. Maar laat ik het positief bekijken; da’s goed voor de lijn!