Afgelopen week was het officiële afscheid van oud-wethouder Hans Engelvaart. Hans moest geruime tijd geleden zijn werkzaamheden staken omdat gezondheidsredenen hem daartoe dwingen. Gelukkig was hij in staat om bij het afscheid aanwezig te zijn. Een tussentijds afscheid van een wethouder is altijd wat merkwaardig. Voor de persoon in kwestie sowieso (zelden tot) nooit leuk, maar wegens gezondheid redenen maakt het nog extra triest.

Onvermoeibaar

Hans was al raadslid toen ik in 2003 politiek actief werd. De afgelopen 10 jaar vervulde hij zijn rol al wethouder. Niet altijd tot mijn vreugde omdat we politiek nog al eens van opvatting verschillen, maar altijd met de zelfde betrokkenheid en inzet. Als ik als raadslid op zondag even een moment vond om stukken te lezen en daarover een vraag mailde naar Hans; gebeurde het vrijwel zonder uitzondering dat hij in de loop van de dag aan de telefoon hing om mijn vraag te beantwoorden. Dat was natuurlijk helemaal niet nodig. Die vraag had best kunnen wachten tot maandag wanneer hij weer aan het werk was. Maar daar wilde hij niets van weten. Hij kon best meteen even bellen; want dan had ik mijn antwoord maar vast. Onvermoeibaar, altijd en overal.

Collectief geheugen

Met het vertrek van Hans vertrekt ook een belangrijk deel van ons politiek-bestuurlijk collectief geheugen. De doorloop van raadsleden en wethouders is groot en mensen die dertien jaar geleden, toen ik binnen kwam, al politiek actief waren in de huidige raad zijn op de vingers van één hand te tellen. Zeker met het aangekondigde vertrek van VVD-fractievoorzitter Bernd Rosing wordt die groep erg klein. Alleen Jaap Oosterveld en Marianne Plasschaert zijn al die jaren politiek actief geweest.

Meerpaal

Dat is jammer, omdat het ook betekent dat niet veel mensen meer uit eigen ervaring en herinnering weten hoe bijvoorbeeld de totstandkoming van de Meerpaal is verlopen. Dat daaraan een hele serie politieke besluiten aan ten grondslag hebben geleden die ervoor zorgen dat het gebouw er nu zo uit ziet als het is. Of dat we één organisatie hebben gevormd met heel tegen gestelde doelen en belangen. Zoals het gesubsidieerde sociaal maatschappelijk werk tegenover het commerciële theater of zalen verhuur. Een club waar jaarlijks veel subsidie heen moet omdat we ze hebben ‘opgezadeld’ met een duur gebouw waaraan twee derde van de subsidie aan op gaat. Het is belangrijk om dat soort dingen als gemeentebestuur te blijven herinneren omdat nu al te gemakkelijk de gedachte zou kunnen ontstaan dat die enorme subsidie wel wat minder zou moeten kunnen terwijl dat eigenlijk geen reële optie is.

Hans

We hebben Hans nu formeel uitgezwaaid en dat is jammer. Ik wens hem vooral dat hij snel weer de energie vind om de oude te worden, want dan zullen we hem zonder enige twijfel wel weer op de een of andere plaats in onze gemeenschap tegen gaan komen. Laten we hopen dat dit snel het geval zal zijn!

Dankjewel Hans voor je samenwerking de afgelopen jaren. Natuurlijk, we waren het niet altijd eens maar wisten wel dat we het allemaal deden voor onze mooie gemeente met de beste intenties. Het ga je goed!