Komende week zal er naar alle waarschijnlijkheid een besluit vallen over opnieuw een missie naar Afghanistan en daarbij is de stem van de GroenLinks Tweede-Kamerfractie doorslaggevend voor de meerderheid. De fractie maakt al weken helder dat zij nog geen standpunt heeft ingenomen omdat zij behoefte heeft aan meer informatie.

Van dicht bij mag ik er iets van zien hoe er wordt gewikt en gewogen wordt door de fractie, alle informatie naast elkaar gelegd en geprobeerd zo ‘open mogelijk’ naar de informatie die komt te blijven kijken.

GroenLinks komt onder andere voort uit de PSP (Pacifistisch Socialistische Partij)en deze stroming, die grote moeite heeft met militaire inzet, is nog altijd sterk voelbaar binnen GroenLinks en ik voel mij daar ook zeer mee verwant. Maar naar mijn opvatting moet je daarmee ook niet dogmatisch omgaan en met enige verwondering kijk ik dan ook naar (met name) provinciale GroenLinks afdelingen die nu wel al een oordeel hebben (zoals mijn ‘eigen’ Flevolandse afdeling) over een eventuele missie naar Afghanistan en de Tweede-Kamerfractie vast een negatief stemadvies meegeven.

Ik ben er trots op dat ik lid ben van een partij die bij ingewikkelde internationale kwesties van oorlog en vrede, van leven en dood, van recht en onrecht, niet binnen een uurtje besluit het niet te willen omdat Maurice de Hond peilt dat het electoraal niet uit komt. Maar serieus en weloverwogen, met alle nu bekende informatie tot een oordeel wil komen. Want daarvan de uitkomt is staat nog niet vast, maar de fractie neemt haar verantwoordelijkheid hierin wel heel serieus en dat lijkt mij een groot goed waardoor GroenLinksers vertrouwen in hun Kamerfractie kunnen stellen. Want, nee in ‘Den Haag’ zijn ‘ze’ niet gek en niet doof voor wat er in het land speelt.